امام صادق(ع) فرمودند:((امام حسین بن علی (ع)فرمودند:من کشته اشکم؛هیچ مومنی مرا یاد نمی کندمگر آنکه خود گریان می شود)).

((زمانی که اهل و عیال امام حسین علیه السلام از شام باز گشتند و به عراق رسیدند به راهنما گفتند ما را را از راه کربلا ببر .به قتلگاه که رسیدند ،جابربن عبدالله انصاری و جماعتی از بنی هاشم و مردی از آل رسول (ص) را آنجا یافتند که برای زیارت قبر امام حسین علیه السلام آمده بودند.هممان با هم رسیده بودند و همگی گریه و حزن ولطم پرداختند ،و ماتم و عزایی بر پا کردند که چگر را آتش می زد .زن های آن منطقه نیز در جمع آنها حاضر شده بودند و چند روزی به عذاداری مشغول بودند)).

نگویید کسانی که در راه خدا کشته می شوند ،مرده اند بلکه زنده اند،ولی شعور درک آن را ندارید.نگویید کسانی که در راه خدا کشته می شوند ،مرده اند بلکه زنده اند،ولی شعور درک آن را ندارید.